“Ik kan daardoor minder tijd besteden aan mijn patiënten. Na een halfjaar nog eens kijken hoe het met de partner van een overleden patiënt gaat? Vaak kom ik er niet meer aan toe, want thuis ligt een berg papier te wachten. Dat knaagt en wil ik niet meer”, aldus Kamminga.

In 1995 nam hij een praktijk over in Bellingwedde. Gedurende de jaren namen de taken toe en stapelden ook de regeltjes zich alsmaar op. “De huisartsenzorg is in toenemende mate gereguleerd, geprotocolleerd en gestandariseerd. Die ontwikkeling heeft bijgedragen aan de kwaliteit van de zorg maar dit proces is wel doorgeschoten. Door verzekeraars werd ik ook steeds meer in een ondernemersrol gedirigeerd en dat vrat tijd en energie. Dat was heel frustrerend want ik wilde mijn energie vooral aan mijn patiënten besteden.”

Klaas Jan en zijn vrouw, die bij hem in de praktijk werkte, hebben overwogen om samenwerkingsverbanden aan te gaan, maar dit liep op niets uit. Het besluit om te stoppen, ging vervolgens gepaard met een gevoel van zowel opluchting als spijt. “Maar op deze manier ging het niet meer. Ik hoop dat de trend van schaalvergroting in de huisartsenzorg stopt en dat er weer wordt gekozen voor kleinere praktijken.”

De huisarts heeft zelf zijn patiënten een brief geschreven waarmee hij hun afscheid aankondigde. Hun patiënten, die overgegaan zijn naar een andere praktijk in het dorp, kunnen zaterdag tijdens een receptie nog eens de hand schudden van hun oude huisarts.

Door: Redactie Nationale Zorggids